روستای آهار بهشتی در حاشیه تهران

روستای آهار یکی از زیباترین و سرسبزترین روستاهای اطراف تهران است که در منطقه رودبار قصران قرار دارد. این روستا به دلیل طبیعت بکر و جاذبه‌های طبیعی فراوان، مقصد محبوبی برای گردشگران و کوهنوردان است. برخی از جاذبه‌های این روستا عبارتند از:

1. باغ‌های پردرخت: باغ‌های گیلاس و آلبالو که در فصل بهار با شکوفه‌های زیبا و در تابستان با میوه‌های خوشمزه، مناظر چشم‌نوازی را ایجاد می‌کنند.
2. رودخانه‌های شکرآب و پیش کنک: این رودخانه‌ها از کوه‌های اطراف سرچشمه می‌گیرند و به رود جاجرود می‌ریزند. جریان آب این رودخانه‌ها به زیبایی و سرسبزی منطقه کمک می‌کند.
3. آبشار شکرآب: یکی از جاذبه‌های طبیعی و دیدنی این روستا که در مسیر کوهنوردی به سمت شکرآب قرار دارد.
4. مسیرهای کوهنوردی: مسیرهای مختلفی برای کوهنوردی در این منطقه وجود دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به مسیر آهار به توچال و آهار به شهرستانک اشاره کرد.
5. بقایای آتشکده ساسانی: در بالای منطقه‌ای به نام قلعه دختر، بقایای یک آتشکده ساسانی وجود دارد که نشان‌دهنده قدمت تاریخی این منطقه است.
6. امامزاده طاهر و زاهد: این امامزاده نیز از جاذبه‌های مذهبی و تاریخی روستای آهار به شمار می‌رود.

این روستا در هر چهار فصل سال زیبایی‌های خاص خود را دارد و می‌تواند مقصدی عالی برای یک سفر یک روزه از تهران باشد.

 قله سی چال

سی­ چال نام قله ای با ارتفاع ۳۷۳۰ متر در شمال استان تهران است که در البرز مرکزی قرار دارد و در آهار آن را با نام کوه گاجره می شناسند. این قله در حد فاصل جاده چالوس و هراز و در جنوب منطقه دیزین و شمال روستای آهار واقع شده است و پیست اسکی دیزین نیز در دامنه شمالی آن دیده می شود. اهالی میگون 30 چاله و گودی در شمال شرقی این کوه ایجاد کرده اند که در تمام فصول سال آب در آن جمع  می شود تا جهت آبخوری گوسفندان مورد استفاده قرار گیرد و به همین دلیل چنین نامی را بر آن گذاشته اند.

این کوه در زمان های گذشته نقش مهمی در اقتصاد روستا داشته و علوفه حاصل از دامنه آن یکی از مهم ترین منابع تامین علوفه گوسفندان به شمار می رفته است.

وجود گیاهان مناسب چرای گوسفندان همچون حلوی کماه، ریواس، وایه و … و چشمه های فراوان باعث شده تا حوالی این کوه جایگاه مناسبی برای دامداران باشد؛ اما امروزه دوری مسیر و کم شدن گوسفندان نسبت به گذشته سبب شده اند تا تنها یک یا دو گله از گوسفندان آهار به آنجا بروند و بقیه در دامنه های توچال و کوه های دیگر به چرا بپردازند.

روی قله هم چند ساختمان دیده می شود که متعلق به دوران گذشته است و قرار بوده تله کابین توچال به این نقطه متصل شود.

مهم ترین قسمت های این کوه عبارتند از: شیور چال، عصا چال، صندق چال، سو چال، رگه اندال، پله کامدار، گول بُنِه، تنگه کاظم قسم، کافرسو، کشک لون و یرد گاجره. یرد گاجره که حصار آن هنوز هم دیده می شود، جایی بوده که در آن چادر می زدند تا تابستان را در آنجا سپری کنند.

 قله بارویک

قله بارویک کوهی با ارتفاع 2930 متر است که در روبروی روستای آهار قرار دارد و از این روستا به خوبی مشهود است. گاهی اوقات بهمن های بزرگی در زمستان از این کوه سرازیر می شود و داستان ها و روایات زیادی در مورد آن از قدیمی ها خواهید شنید؛ مثلا یک بار بزرگی بهمن به حدی بوده که گهواره ای را به کوه روبرو (پشت گل چال) برده است.

مهم ترین نقاط این کوه عبارتند از: تنگه بارویک، گل رونا، تنگه لودره، گوال لکه، مون چال، گوخوسون، چال حسن و جل گاهره. پشت قله این کوه دیواره بسیار بلندی با شیب تقریبا 90 درجه وجود دارد که بسیار دیدنی است و به آن بند بارویک می گویند؛ اما به دلیل ریزشی بودن، گزینه مناسبی برای سنگ نوردی به شمار نمی رود.

قله آهار

این قله روبروی آهار و به سمت شمال شرقی قرار گرفته و روستاهای میگون و فشم نیز در سمت دیگر آن واقع شده اند. این کوه در آهار به پشت گل چال شهرت دارد و ارتفاع آن به 2717 متر می رسد. قله آهار ارتفاع چندانی ندارد؛ اما یکی از طولانی ترین کوه های آهار است که از منطقه چوندر آغاز شده و تا اودره در نزدیکی ده تنگه ادامه می یابد.

مهم ترین قسمت های این کوه عبارتند از: منطقه چوندر، سرلو فشم، تنگه گچ (معدن گچ)، چال خاس گاهره، سرویشه، گرچک، قاسم دره، پس پشته، گل چال، بندسر، گردنه اسم چال (که راه مالرو قدیم آهار به میگون از آن عبور می کرد) و تنگه اودره

مهم ترین چشمه های این کوه نیز عبارتند از: چشمه اکرم در اودره، چشمه های چوندر، لش قورباغه و چشمه علی خشگه